De naadjes van de maillot bij haar voeten moet precies goed zitten: het horizontale naadje (if you know you know) evenwijdig aan haar tenen.
De band van de maillot zeker niet te hoog opgetrokken, maar ook zeker niet te laag.
De trui niet modieus in haar rok maar eruit anders zit het te strak.
De 3 knoopjes achter op haar trui het liefst open i.p.v. dicht (anders heeft ze het gevoel te stikken).
De mouwen van haar trui houd ze vakkundig vast bij het aantrekken van haar winterjas. Eenmaal aan worden de mouwen van haar trui met dezelfde vakkundigheid onder de mouwen van haar jas uitgetrokken.
Met een beetje geluk zitten haar laarsjes in een keer lekker, heb je pech dan worden ze woest uitgeschopt en zal je een tweede poging moeten doen.
Je kijkt regelmatig gestrest naar de klok en voelt de tijd dringen!
- “Schiet nou een op!”
- “Stel je niet zo aan!”
- “Kom op we hebben haast!”
Boos worden, opjagen, de discussie aangaan.. het werkt als een rode lap op een stier.
Op haar stress gooi jij, door het maken van deze opmerkingen, een extra schepje stress. En geloof me.. daar wordt niemand blij van.
Wat dan wel? Geduld en begrip zijn de sleutelwoorden.
5 tips!
- Erkennen dat het vervelend is wanneer iets niet lekker zit, kriebelt, niet fijn aanvoelt of te strak zit.
- Haar met zoveel mogelijk geduld en rust blijven benaderen (adem in, adem uit!)
- Haar controle geven door zelf te laten kiezen (binnen je grenzen). Zo liggen er hier in de ochtend 2 setjes klaar en daar maakt onze kleuter haar keuze in. Deze setjes liggen beneden klaar. Leggen we het op haar kamer neer dan is de verleiding groter om iets anders uit haar kast te pakken en dan begint het hele riedeltje opnieuw.
- Choose your battles. Wanneer ik een leuk setje voor een feestje in gedachten heb, maar onze dochter kiest voor die comfy broek die voelt als legging met daarop haar warme, zachte lievelingstrui dan is dat zo.
- Doe het niet af met flauw of overdrijf niet zo. Je kind overdrijft niet en is niet flauw, maar ondervindt wel degelijk last van prikkende etiketten, sokken met naden enz.
Hoe zit dit nou?
Kinderen die hooggevoelig zijn hebben een fijngevoelig zenuwstelsel.
Ze voelen meer en intenser, waardoor bijvoorbeeld naden en draden in sokken, kledinglabels of kriebelende stoffen heel lastig kunnen zijn.
Dit verklaart waarom deze kinderen soms weigeren een strakke broek aan te trekken of waarom ze stoppen met wandelen omdat een sok niet goed zit in hun schoen of waarom ze kleding die nat is niet kunnen verdragen.
Als je laat voelen dat je je kind gelooft, zorg je ervoor dat je kind zich begrepen voelt.
Herken jij jouw kind in bovenstaande. Lopen jullie tegen bovenstaande en/of andere struggles aan? Zou je hier graag eens over door willen praten? Erkenning vinden en praktische tips? Schrijf je dan in voor een gratis gesprek.