Grote kans dat jouw kind veel dingen spannend vindt: spannend om weer naar school te gaan na de zomervakantie, het proberen van een nieuwe sport, iets vragen aan een vreemde, naar dat (kinder)feestje waar je niet zoveel andere kinderen kent, iets vragen aan de juf, zelf een ijsje bestellen…
Jij hebt het gevoel dat dit bij andere kinderen veel makkelijker gaat. Regelmatig groeit bij jou de angst dat ze over een tijdje helemaal niets meer durft. Of ben je iedere keer in tweestrijd met jezelf: Moet ik haar pushen? Of kan ik het beter laten gaan en lost het zichzelf wel een keer op? Laat ik je eerst geruststellen. Het is niet gek dat jouw kind regelmatig iets spannend vindt. Hoogevoelige kinderen vinden vaak dingen spannender dan hun leeftijdsgenootjes. Dit komt o.a doordat ze heel opmerkzaam zijn. Nieuwe situaties brengen veel indrukken (geluiden, geuren, emoties, kleuren, drukte ect.) met zich mee. Ze kunnen hier letterlijk door overspoeld raken. Daarnaast willen deze kinderen het heel graag goed doen. Ze leggen de lat regelmatig heel hoog voor zichzelf. Dit omdat ze heel goed aanvoelen wat er van hen in een bepaalde situatie verwacht wordt. Beide dingen maken het niet makkelijker om nieuwe dingen aan te gaan.
Wat in ieder geval niet helpt is om de angst van je kind te ontkennen. Je kind ervan te overtuigen dat ze iets niet spannend hoeft te vinden. De eerste stap is juist erkennen. Erkennen dat je kind iets spannend vindt en dat dit helemaal oké is.
Je hoeft niet bang te zijn. <<<<>>> Het is helemaal niet gek dat je dit spannend vindt.
Je broertje kan het toch ook? <<<>>> Mama vindt ook dingen spannend.
Dat is helemaal niet eng! <<<>>> Je vindt dit echt spannend hè. Hoe kan ik je helpen?
Daarnaast is het belangrijk dat je kind succesmomentjes heeft. Wanneer het gelukt is iets te doen wat best spannend was geeft dit zelfvertrouwen. Het helpt je kind om een volgende spannende situatie aan te gaan: “Als ik dit kan dan kan ik ook…!” Maar soms is iets echt té spannend, té hoog gegrepen. Het is dan goed om de situatie in tussenstapjes op te delen.
Bijvoorbeeld: Je kind wil graag afspreken met dat ene vriendje waar ze nog niet eerder geweest is. Ze wil het, maar door de spanning lukt het niet. Samen kun je kijken wat een eerste stapje zou kunnen zijn. Zo kun je als ouder meegaan en tijdens de speeldate blijven. Een volgende stap is dat je meegaat en na een kwartier vertrekt. Zo ga je verder totdat het haar lukt er zelf te blijven zonder dat jij als ouder meegaat.. Deze stapjes bedenk je samen met je kind. Dit geeft ze overzicht en een gevoel van controle over de situatie. Uiteraard ‘vier’ je ieder stapje vooruit.
Je kunt je kind ook leren dat spanning een gevoel is dat ook weer weg gaat. Dit doe je door ze bewust te maken van wat ze voelen. Waar voel je het spannend gevoel? In je buik? Wiebelen je benen etc. En na een spannend moment samen te kijken of dat spannende gevoel is blijven hangen of ook weg gegaan is. Een geruststellende gedachte dat spanning niet de hele tijd bij je blijft.
Misschien heb je al het een en ander geprobeerd, maar heb je het gevoel dat jullie hierin geen stappen vooruit maken. Of gun je het je kind meer zelfvertrouwen te hebben zodat nieuwe situaties makkelijker worden. Kinderen kunnen hier zelf veel dingen in leren. Hoe hun gevoel werkt, wat hun gedachten hier voor rol in spelen, maar ook wat ze kunnen doen wanneer een spannend gevoel de overhand lijkt te nemen.
Lijkt het je fijn om hier eens samen over door te praten. Plan dan gerust een vrijblijvend gesprek in.
